اثرات اسطوخودوس بر اضطراب و افسردگی
اثرات اسطوخودوس بر اضطراب و افسردگی
اختلالات اضطرابی شایع ترین اختلالات روانی در سراسر جهان هستند که با مشکلات قابل توجهی همراه می باشند. اضطراب ویژگی بارز دوران مدرن است و شیوع اختلالات اضطرابی در پاسخ به تغییرات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و محیطی افزایش یافته است. تخمین زده می شود که اختلالات اضطرابی در سراسر جهان تا 15 درصد در جمعیت عمومی شیوع دارد و در زنان دو برابر مردان شایع است.
اتیولوژی اختلالات اضطرابی شامل تعامل عوامل روانی-اجتماعی، به عنوان مثال، مشکلات دوران کودکی، استرس، تروما یا یک آسیب ژنتیکی است که در قالب اختلالات عصبی-بیولوژیکی و نوروفیزیولوژیکال ظاهر می شود. اختلالات اضطرابی اغلب با افسردگی شدید یا سوء مصرف مواد همراه است. ضد اضطراب های کنونی اثربخشی محدودی دارند، مانند شروع تاخیری (مثل مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین، مهارکننده‌های بازجذب سروتونین- نوراپی‌نفرین، و بوسپیرون) و همچنین پتانسیل ایجاد عادت، تلرانس و سوء استفاده (مثل بنزودیازپین ها و پرگابالین)دارند. علاوه بر این، عوامل ضد اضطراب ممکن است عوارض جانبی مانند اختلال در تمرکز، فراموشی، افسردگی، هذیان، وابستگی و از همه مهم‌تر، سندرم ترک ایجاد کنند. بنابراین، تقاضا برای داروهای ضد اضطراب موثر، ایمن و قابل قبول وجود دارد که در شرایط زیرآستانه نیز قابل استفاده باشند.
روغن اسطوخودوس که از راه‌های مختلف تجویز می‌شود، قرن‌ها برای ارتقای تندرستی و کاهش نگرانی شناخته شده و مورد استفاده می گیرد. اسطوخودوس، گیاهی از خانواده Lamiaceae، در گونه‌های بسیاری با ویژگی‌های شیمیایی متفاوت وجود دارد. تقریباً 30 گونه در سرتاسر جهان شناسایی شده است که ترکیبات و خواص شیمیایی اصلی مشابهی دارند. روغن اسطوخودوس اسانسی است که از گل ها و ساقه های گیاه اسطوخودوس به روش تقطیر با بخار آب استخراج می شود. این مایع بی رنگ یا زرد کم رنگ با رایحه ای شیرین، گلدار و علفی است. روغن اسطوخودوس یک مخلوط چند عنصری است که حاوی بیش از 160 ماده است. اجزای اصلی روغن اسطوخودوس عبارتند از لینالول، لینالیل استات، 1،8-سینئول، b-ocimene، terpinen-4-ol و کافور.
Silexan®، اسانس اختصاصی از گل‌های اسطوخودوس، در آلمان و چندین کشور دیگر برای درمان خوراکی اضطراب تایید شده است. Silexan® در بیماران مبتلا به اختلالات اضطرابی با دوز خوراکی روزانه 80 میلی گرم (1 کپسول) و همچنین در بیقراری مرتبط با اضطراب و اختلال اضطراب فراگیر با تک دوزهای روزانه 80 تا 160 میلی گرم، اثرات ضد اضطراب آشکار نشان داده شده است. علاوه بر این، شواهدی برای خواص ضد افسردگی Silexan® در بیماران مضطرب مبتلا به علائم افسردگی همراه و در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب-افسردگی مختلط مشاهده شده است، که ممکن است نشان دهنده خواص شبه ضد افسردگی درونی مستقل از فعالیت ضد اضطراب آن باشد.
پاسخ عصبی غدد درون ریز به عوامل استرس زا به دنبال فعال شدن محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنوکورتیکال است که منجر به آزاد شدن هورمون کورتیزول از قشر آدرنال به خون می شود و پاسخ دستگاه اتونوم فعال شدن سیستم سمپاتیک-آدرنرژیک است و آزاد شدن آدرنالین و نورآدرنالین از مدولای آدرنال به گردش خون عمومی است. کورتیزول در قشر آدرنال تولید می شود و هورمون گلوکوکورتیکوئید اصلی در انسان است که در پاسخ به محرک های روانی اجتماعی مختلف، مانند اضطراب و استرس از طریق محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال آزاد می شود. نشانگرهای استرس غدد درون ریز مانند کورتیزول برای ارزیابی پریشانی روانی اجتماعی، از جمله استرس یا اضطراب مفید هستند. علاوه بر اندازه گیری اضطراب براساس گفته های فرد، پارامترهای فیزیولوژیکی از جمله فشار خون، ضربان قلب یا سطح کورتیزول بزاق برای ارزیابی اضطراب مفید هستند.
شواهد موجود براساس کارآزمایی‌های بالینی، خواص ضد اضطراب و ضد افسردگی اسطوخودوس را بیان کرده‌اند. با این حال، شواهد مبتنی بر مرور سیستماتیک و متاآنالیز منحصراً بر روی اثرات ضد اضطراب متمرکز شدهاست. و بررسی ها اثرات کلی ضد اضطراب را با ناهمگنی قابل توجهی ارائه کرده اند، اما منبع قوی تغییرات در اثرات، مانند طراحی مطالعه، ویژگی های نمونه، یا ویژگی های مداخله، هنوز به اندازه کافی شناسایی نشده است.
استفاده از اسانس اسطوخودوس در رایحه درمانی رایج است و اثربخشی درمانی آن در تعداد زیادی کارآزمایی بالینی مورد ارزیابی قرار گرفته است. مشخص شد که رایحه درمانی با اسانس اسطوخودوس در کاهش اضطراب و افسردگی همراه آن در شرایط مختلف موثر است. پارامترهای فیزیولوژیکی اثرات ثابتی را در بین پارامترها نشان نداده اند. اسطوخودوس کاهش قابل توجهی را در فشار خون سیستولیک نشان داده است، اما بر فشار خون دیاستولی، ضربان قلب و کورتیزول بزاق یا سرم تأثیر معنی‌داری نداشته است.
یک مطالعه اخیر نشان داد که اسطوخودوس نسبت به کنترل‌ها، از جمله مراقبت استاندارد، دارونما، یا عدم درمان در کاهش اضطراب در جمعیت‌های مختلف برتری دارد. خطر کلی سوگیری در مطالعات اولیه ارزیابی شده با ابزار اصلاح شده ROB نشان داد که 5 مطالعه از 37 مطالعه به عنوان پرخطر رتبه بندی شدند. اما با قضاوت از تجزیه و تحلیل حساسیت، حذف هر مطالعه پرخطر به طور مشخص تأثیر میانگین را تغییر نداد، به این معنی که اندازه تأثیر مطالعات پرخطر ممکن است بیش از حد تخمین زده نشود. در نتیجه، اثرات کلی نسبتا قوی نشان داده شد و به نظر نمی‌رسد تحت‌تاثیر کیفیت مطالعات وارد شده باشد.
ماساژ با روغن اسطوخودوس اثر ضد اضطراب متوسط تا بزرگ را نشان داد. این برآورد اثر مشابه سایر شواهد است. بنابراین، همراه با شواهد قبلی، ماساژ با روغن اسطوخودوس را می توان به عنوان اثر قابل توجهی در تسکین اضطراب برای جمعیت های در شرایط اضطراب تفسیر کرد. بر اساس نتایج اسطوخودوس خوراکی نیز اثر ضد اضطراب قابل توجهی را تایید کرد.
علائم حیاتی و کورتیزول بزاقی به عنوان معیارهای مهم فیزیولوژیکی شناخته می شوند که به طور غیرمستقیم نشان دهنده اضطراب هستند. نتایج نشان داد که اسطوخودوس اثر کاهشی بر SBP دارد. اندازه اثر کوچک است، اما می توان آن را به عنوان تغییر معنی دار تفسیر کرد زیرا فشار خون سیستولیک ممکن است به سختی تغییر کند. خطر سوگیری مطالعات گنجانده شده در مورد اقدامات فیزیولوژیکی کم بود، زیرا تأثیرات این پیامدها تحت تأثیر آگاهی شرکت کنندگان از مداخله قرار نمی گیرد. بنابراین، کیفیت مطالعه ممکن است تأثیری بر اثرات درمان نداشته باشد. در نتیجه، اثر اسطوخودوس بر فشار خون کم است اما بر اساس اندازه اثر ثابت، اثر قابل توجه و کیفیت مطالعه قوی، ضعیف نیست.
نتیجه گیری
نتایج این مطالعه بررسی‌های موجود در مورد تأثیر استنشاق و ماساژ استفاده از اسانس اسطوخودوس را برای کاهش قابل توجه سطوح اضطراب تأیید کرد، اگرچه میزان تأثیر کمی متفاوت بود. اثر سیلکسان نیز اثر ضد اضطراب قابل توجه شواهد قبلی را تایید کرد.
اثرات روی پارامترهای فیزیولوژیکی، از جمله DBP، ضربان قلب و کورتیزول بزاق یا سرم، اندازه اثر کوچکی را نشان داد و شواهدی از اثرات قابل توجهی نداشت. فقط فشار خون سیستولیک اندازه اثر کوچک قابل توجهی را نشان داد. قدرت آماری آنالیزها بر روی پارامترهای فیزیولوژیکی ممکن است به دلیل نمونه‌های بسیار کوچک ضعیف باشد. بنابراین، کارآزمایی‌های تصادفی‌شده بیشتر و بزرگ‌تری برای آزمایش تأثیر رایحه درمانی اسطوخودوس برای اضطراب با معیارهای فیزیولوژیکی از جمله علائم حیاتی یا کورتیزول توصیه می‌شود.
تجزیه و تحلیل در مورد تأثیر استفاده از اسطوخودوس برای درمان افسردگی تأثیر مفیدی بر کاهش افسردگی نشان داد. اندازه اثر بر افسردگی را نمی توان با ادبیات مقایسه کرد زیرا داده های منتشر شده در مورد این موضوع به سختی قابل یافتن است. بررسی ها شامل هر نوع شرکت‌کننده، روش مداخله یا اندازه‌گیری نتیجه در مطالعات اولیه بود که اثربخشی رایحه درمانی اسطوخودوس را بررسی می‌کرد. توصیه می شود بررسی‌های آینده را با تمرکز بر جمعیت‌هایی که در شرایط بهداشتی خاص و مسیرهای استفاده از اسطوخودوس قرار دارند، باشند.
